Çocuk

Sal sallanırdı
Mis gibi kokardı
Yüreğimin içi ve yosun
Gözlerime bakardı biçare çocuk
Yorgun, perperişan karşımdaydı

Elimi tuttu
Dur, kimsin, nesin?
Sessizlik...
Ağlamaklıydı

Deniz dalgalanırdı
Sarhoş bedenimi bulamazdı ruhum
Oysa çılgınca arardı
Açık saçık uçuk kaçık ruhum
Ürperirdi bazen
Dönüp dururdu belki dünya kadar,
Belki fazla...
Bulamamacasına aradığını

Gül rengi mahzeni pembeleşirdi
Tozpembeyi vurdu sonunda
Gece de on ikiyi
Bu en garip on ikiydi
Ondurmaz on iki
Kimseyi ondurmadı.

Lakin ruhum bedenimi bulur gibiydi
Yorgun perperişan karşısındaydı bedenimin
Biçare gözlerime bakıyordu, elimi tuttu.